Πεμπτουσία της εκπαίδευσης ήταν και παραμένει πάντα ο λόγος και η προσωπική επαφή, ο πίνακας και η κιμωλία, η πείρα και η ανθρώπινη παρουσία του δασκάλου, η φιλοδοξία και η ζωντάνια του μαθητή.
Με τη πάροδο του χρόνου, κάποιες παράμετροι μεταβάλλονται, οι συνθήκες διαφοροποιούνται, αλλάζοντας έτσι και τις προοπτικές.
Στα φροντιστήριά μας θεωρούμε χρέος μας να κρατηθούμε από το παλιό που μας θρέφει και να προωθήσουμε το καινούριο που μας αναπτύσει.
Να χρησιμοποιούμε και να αξιοποιήσουμε το νέο, αλλά να αντλούμε ότι πιο χρήσιμο και από το παλιό.
Η αναβάθμιση και επέκταση του εκπαιδευτικού χώρου: γιατι πιστεύουμε αφενός ότι ένας σωστά οργανωμένος αισθητικά και λειτουργικά εργασιακός χώρος, έχει θετική συνεισφορά στο αποτέλεσμα κάθε εργασίας και αφετέρου ότι το φροντιστήριο που είναι "κοντά και βολεύει" οφείλει παράλληλα να έχει την ωριμότητα και την πείρα των πανελλαδικών εξετάσεων.